Lason Reprise

Habang lumilipas ang oras, mga ala-ala ay naaalikabukan

Mabilis lumipas ang oras, lumuluma lang ang katawan

Panibagong araw, ang paglaya ay parang hagdan

Na mahirap akyatin dahil matamlay ang pakiramdam

Kahit ang tuktok ay di makita, lubos pa rin ang paniniwala

Paghihinala sa aking dinadama, pero ako’y hinihila

At aking inaalala kung san ako nagsimula

Punawiin ang mga bagay na nagbubulok sa akin

 

Higpitan mo ang iyong kapit bago pa man mawala

Kundi ikaw ay madadapit sa isang dagat na malawak

Nakaukil sa Narra and mga dinadatnang pagsubok

Ikuyom ang iyong kamay at wag mag-antay sa isang sulok

Angat ang iba sa pag-husga dahil takot ang marami

At sa totoo lang ako rin mismo’y takot sa tangay ng buhawi

Takot na dumating ang araw na maging katulad nila ako

Kaya sinusubukan kong ituwid ang pagtanaw, tumanaw nang derecho

Katha ang lumigaya sa taong ipit ang dila

Uusbong ang puno para sa mga nagdadala ng kusa

 

Di makapag-isip nang mabuti, utak na puno ng usok mula sa yosi

Ang pantas raw ay lalong lalalim habang tumatanda

Gawa gawa lang yan, kasi pare-pareho naman ang antas ng lahat

Yang tahimik mong buhay parang ginapos kang aso

Heto lang napuna ko

Na habang nilalagalap ang lahat ng aking tapang

Nakita ko ang takot sa mata ng iba

Ayoko na, kaya nagmakaawang pigilan na muna

Ang pananalig, ang siyang nagbalik sa aking pinanggalingan

Kung di ko man marating ang nais marating, basta sinubukan

Mas mabuti pa iyon kesa maging kabibing walang laman

Kaya kung ako ay iyong tatawanan, sige lang tumawa ka diyan

Magpanggap kang nagaalala ka para sa akin

habang tinatabunan mo ang sarili mong mga pagkakamali

Kung ayaw mong masaktan, wag ka nang umimik

Sentido kumon lang yan

Takot kasi ang anaesthesia ng buhay na ito

Ngunit pupuriin ko pa rin ang mga sumasalo ng sugat mo

At tititigan ko sa mata ang mga nagpapatalas ng pansugat mo

 

Minsan, nalaglag ako sa bangin na malalim

Nagkunwari akong ayos lang ang lahat, sa mga nagtanong sa akin

Sariling pagkayamot at dangal ay aking hinalo

Umiiyak sa harap ng salamin habang nakataas ang nguso

Alam kong may tagas ang paso ng aking pagkahumaling

Mga bagay na ayaw, gusto o dapat gawin

Naalala ang lahat ng aking mga nagawa, heto ba’y pamahiin

Hindi ko na maramdaman ang kahit ano nang matino

Baluktot na baluktot ang aking pagkatao

At kahit itambak ko pa ang lahat maruming budhi ng aking puso

Ay tiyak na babalik at balikan lang naman ako

Kaya pilit kong hinanap ang tugon na para bang baliw na tao

Ang tahimik na buhay, isang bagay na hindi para sa akin

Sa lakas ng aking boses ay nagtago ang sariling takot

Sa lahat ng kausap, ako'y nagmataas

Ako'y naligaw, ako'y nahihilo

Di nga ako sigurado kung meron ba talagang naging kaibigan

Di mapaniwalaan ang lagay ng buhay

at di rin makapaniwala na nasisira ang buhay

Di ko makamit ang malinaw na sagot at sa sobrang tagal

ay wala na sigurong lunas na sisipol sa aking konsyensiya

At kahit magpahinga pa buong araw ay sadyang pagod pa rin

Balisa at mapang-aping kahapon ang dumurog sa akin

Dahil mula sa bula, patibong at portuna darating ang tukso

At iiwanan akong habang-buhay na ulyanin

Kaya

 

Higpitan mo ang iyong kapit bago pa man mawala

Kundi ikaw ay madadapit sa isang dagat na malawak

Nakaukil sa Narra and mga dinadatnang pagsubok

Ikuyom ang iyong kamay at wag mag-antay sa isang sulok

 

Masyadong maraming mahalangang bagay ang biglaang maglalaho.

Sa pagmamadali ko,

hindi ko na alam kung sino ba talaga ako,

kung ano ba talaga ako

at kung saan ba dapat ako.